ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΟΝ ΝΤΕΓΚΡΕΛ

Η συνέντευξη εδόθη τον Νοέμβριο του 1970 στον Δημοσιογράφο CLAUDE BOURGEOIS για λο­γαριασμό του Γαλλικού Περιοδικού Historama.

Ο ΝΤΕ ΓΚΩΛ ; Ένας ψευτοφασίστας, ένας ψευτοδημοκράτης που συνθηκολόγη­σε την αποφασιστική στιγμή της δράσεως.
Ο ΣΠΑΑΚ ; Ένας πολιτικός που εδώ και τριάντα χρόνια συμπεριφέρεται σαν δημαγωγός
Ο ΧΙΤΛΕΡ ; Η ιδιοφυΐα στην καθαρή της μορφή.
Ο ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΓΚ; 'Ενας άνδρας που διαθέτει ένα ανώτερο νόημα της ζωής.
Η ΚΙΝΑ ; Μέσα σε είκοσι χρόνια ένα δι­σεκατομμύριο άνθρωποι πού θα πάρουν μια τελείως διαφορετι­κή κατεύθυνσι από την σημερι­νή.
Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ; Μια Αμερική δευτέρας κατηγορίας ένα όνειρο των μι­κροαστών .
Η ΕΥΡΩΠΗ ; Όσο θα ασχολείται με το βού­τυρο, το γάλα και το κρέας μια ουτοπία.
Η ΓΑΛΛΙΑ ; Η χώρα που αρνήθηκε τον Ντε Γκωλ.
Η ΖΩΗ ; Ο ηρωισμός


Αυτοί οι καυτοί αφορισμοί είναι του Λεόν Ντεγκρέλλ, Ιδρυτού του "Ρεξισμού" που στην πατρίδα του, το Βέλγιο, έχει καταδικα­σθεί στην ποινή του θανάτου, που βρίσκεται στην εξορία εδώ και ένα τέταρτο του αιώνος ειρωνικός και αηδιασμένος μάρτυρας του και­ρού του που δύο βιβλία του δημοσιεύθηκαν τον περασμένο χρόνο.

Ο Ντεγκρέλλ ανήκει σ' εκείνη την ρά­τσα των καταραμένων, των καταραμένων της ε­ποχής μας: των φασιστών και των S.S. στους οποίους δεν μπορεί να προσφερθή άσυλο που­θενά, που χρωστούν την σωτηρία τους σ' ένα ξαφνικό πήδημα μέσα στο σκοτάδι και στην λήθη.....

Όπου κι' αν βρίσκεται, παρακολουθεί πάντα από πολύ κοντά τις προόδους κάθε έ­θνους και ειδικά της Γαλλίας ' δεν αγνοεί το παραμικρό σχετικά με τα πολιτικά ρεύματα που την κατευθύνουν.

Ο Λεόν Ντεγκρέλλ που η ζωή του τε­λείωσε τον Μάϊο του 1945 στον ανθό της ηλικίας του (1) είχε ορμήσει για την κατάκτησι της εξουσίας στα εικοσιπέντε του χρό­νια. Αυτός ο εμπνευσμένος ρήτωρ που ήταν ικανός να στέκεται στο βήμα επί δέκα συνε­χείς ώρες (2) - καλύτερα και από τον Φ. Κάσ­τρο - που πήγαινε ολομόναχος στις συγκεν­τρώσεις των πολιτικών του αντιπάλων για να τους αντικρούση, που κατόρθωσε να βάλη στα 1936 μέσα στο Βελγικό Κοινοβούλιο 31 Ρεξιστές, ανατρέποντας την παροδοσιακή ισορροπία των κομμάτων, πέρασε πέντε χρόνια αρ­γότερα στο Φασιστικό στρατόπεδο.

Κατετάγη σαν απλός στρατιώτης μετα­ξύ των Βαλλόνων εθελοντών του Ανατολικού μετώπου και το τέλος του πολέμου τον βρή­κε με τον βαθμό του Στρατηγού των WAFFEN S S, τα "φύλλα δρυός" και την ευθύνη ενός Σώ­ματος Στρατού. Σπρωγμένος από την ήττα μέ­χρι το Όσλο, αποχαιρέτησε εδώ τον Κουίσλίγκ που σε λίγο επρόκειτο να τουφεκισθη, επεβιβάσθη πάνω σ' ένα αεροπλάνο, κατευθύνθηκε νότια και με τις τελευταίες σταγόνες βεν­ζίνης γκρεμίσθηκε στην παραλία του Αγίου Σεβαστιανού στην Ισπανία, στις 8 Μαΐου του 1945 βαρύτατα τραυματισμένος, με το σώμα να αιμορραγή σε πέντε σημεία, με τα κόκκαλά του σπασμένα, ο φυγάς παρέμεινε ένα χρόνο στο Νοσοκομείο "Στρατηγός Μόλα". Έπειτα δρα­πέτευσε. Στα επόμενα χρόνια κατέφευγε εδώ και εκεί πότε για να δημοσίευση ένα βιβλίο (3), να παραχώρηση κάποια συνέντευξι, να κερδίση το ψωμί του, γνωστοποιώντας σ' όλους ότι ο θάνατος δεν τον αγαπούσε καθόλου.

Ο Ντεγκρέλλ, πέρα απ' όσα μπορούμε να σκεφτούμε για την περασμένη του δράσι και τις πολιτικές του προτιμήσεις, υπήρξε και εξακολουθεί να είναι ένα εκπληκτικό πρόσω­πο, ένα είδος πολεμάρχου, ξιφομάχος και φίλος των τεχνών, συναρπαστικός και πονηρός ταυτόχρονα που όταν μιλά ξαναβρίσκει εκείνην την ιδιότητα που μετέτρεπε τον πάντα πράο νεαρό με τα φουσκωμένα μάγουλα στον πιο εκρηκτικό και φοβερό ήρωα των meetings , ικανό να συνδυάση την βιαιότατη πολεμική του κόσμου αυτού με το αυθεντικό πάθος και τα ειλικρινή συμπεράσματα. Και όλα αυτά έ­χοντας στην φωνή κάποιο ίχνος προφοράς των Αρδεννών και σύνταξι σε στυλ -Celine.

Ο " Rex- Appeal " (4) όπως o Βασιλεύς Λεοπόλδος αποκαλούσε τον ωραίο Λεόν....Δεν τον γνώριζα παρά μόνο από μερι­κές παλιές φωτογραφίες εκείνου του καιρού και των πρώτων χρόνων της εξορίας του. Ό­ταν έσβησε το πνεύμα της καχυποψίας το βλέμμα του έγινε ειρωνικό. Τί ζητούσαν, οι δημοσιογράφοι από αυτόν;

Οι λίγες γραμμές που κλείνουν ένα από τα βιβλία του εξηγούν καλύτερα από ο­ποιαδήποτε συζήτησι τι ακριβώς είναι ο Ντεγ­κρέλλ, τι μπορεί να σκέπτεται σήμερα αυτός ο αιώνιος αμφισβητίας.

"Ο παλαιού στυλ δημοκρατικός μύθος ε­πιδεικτικός, φλύαρος, αναρμόδιος, στεί­ρος, δεν είναι άλλο από ένα κέλυφος παραγεμισμένο με 100 άδεια κεφάλια πού όχι μόνον δεν μπορεί να ξεγελάση κανέ­να αλλά αντίθετα προκαλεί στους νέους γέ­λια ακράτητα. Ποιος νοιάζεται για τα γερασμένα κόμματα και για τους παλι­ούς υποτιμημένους και ξεχασμένους βόνζους; Όμως ποιός θα μπόρεση να ξεχάση ποτέ τον Χίτλερ και τον Μουσσολίνι; Οι φασισμοί για τους οποίους, είχαμε πολεμήσει έχουν διαμορφώσει την εποχή μας για πάντα. Μέσα στην ατυχία βρίσκεται η μεγαλύτερα χαρά μας. Θα πασχίσουν πολύ να σβύσουν τα τατουάζ από τα μπράτσα των στρατιωτών μας. Εί­ναι πολύ αργά. Η αυλαία της ιστορίας μπορεί να πέση πάνω στον Χίτλερ και τον Μουσσολίνι όπως έπεσε και πάνω στο Ναπολέοντα. Οι νάνοι δεν μπορούν πλέον να αλλάξουν τίποτε. Η μεγάλη επανάστασις του 20ου αιώνος έχει πραγμα­τοποιηθεί."

Ο Ντεγκρέλλ δεν αρνείται τίποτα' μέ­χρι να πεθάνη δεν πρόκειται να αρνηθή τί­ποτα. Ο θάνατος λέει δεν ενδιαφέρεται γι' αυτόν. Μέχρι τώρα ποτέ δεν του έδωσε σημα­σία. Εκείνο που εύχεται είναι να επιστρέψη στην Πατρίδα " διότι η εξορία του φαίνεται ανυπόφορη. Αλλά στις Βρυξέλλες εί­ναι καταδικασμένος σε θάνατο και ένας ει­δικός νόμος - βαφτισμένος σαν Ντεγκρελλιανός - έχει παρατείνει κατά 10 ακόμα χρόνια, το όριο παραγραφής της ποινής του.

"Εύχομαι κάποτε να γυρίσω - μου λέγει ο Ντενκρέλλ - για να υπερασπίσω τις Ι­δέες για τις οποίες πολέμησα. Δεν χρειάζεται ένα ειδικό δικαστήριο για­τί επιθυμώ να κριθώ από τον Βελγικό λαό. Εδώ και 20 χρόνια δεν σταματώ να επαναλαμβάνω το ίδιο πράγμα. Καταδι­κάστηκα σε θάνατο γιατί πολέμησα στις τάξεις του αντισοβιετικού μετώπου. Εί­ναι μια καταδίκη που την θεωρώ άδικη γιατί στηρίζεται πάνω σ' έναν νόμο με αναδρομική ισχύ. Εκείνο που θέλω εί­ναι να μπορέσω να εξηγήσω στον λαό μου πως η ζωή μου είναι αφοσιωμένη σ' αυ­τόν και πώς για χρόνια πολεμήσαμε και υποφέραμε στο Ρωσικό μέτωπο με μόνο σκοπό να διεκδικήσουμε, στην περίπτωσι που η Γερμανία του Χίτλερ νικούσε, τα δίκαια του λαού που αντιπροσωπεύα­με. Ε λοιπόν είκοσι φορές έχω κάνει την προσφορά αυτή. Είκοσι φορές έχω πει "επιστρέφω"· δεν ζητώ τίποτα περισσό­τερο από δικαιοσύνη. Προχώρησα ακόμη παραπέρα. Είπα: Είμαι πρόθυμος να γυ­ρίσω δίχως όρους και ας με κλείσουν φυλακή ας με κρατήσουν στην φυλακή όσο θέλουν. Το μόνο που ζητώ είναι να μου επιτραπή να παρουσιασθώ στις εκ­λογές για να με κρίνη ο ίδιος ο λαός. Αυτοί δεν λένε ότι ο λαός είναι δημο­κρατικός; Αν λοιπόν υπάρχη πραγματι­κά δημοκρατία υπάρχει καλύτερη δικαι­οσύνη από το να εκφράση τη θέλησή του ο ίδιος ο λαός; Πριν από πέντε χρόνια είχα προτείνει να γυρίσω μια ώρα μετά από την παρα­γραφή της ποινής μου για να ζητήσουν ' την κρίση του Λαού. Ξέρετε τί μου α­πάντησε η Βελγική Κυβέρνησις; Ο ίδιος ο υπουργός της Δικαιοσύνης εδήλωσε: " Αν ο Ντεγκρέλλ επιστρέψη θα απελαθή σαν ανεπιθύμητος αλ­λοδαπός". "Αλλοδαπός εγώ που εξελέγην Βουλευτής των Βρυξελλών με τον μεγα­λύτερο αριθμό προτιμήσεων που έχει λά­βει ποτέ βουλευτής σ' αυτόν τον αιώνα;Για μένα, ο δρόμος της εξορίας πά­νω από όλα σημαίνει πως δεν έχω άλλο την δυνατότητα να αφιερωθώ στην κλίσι μου. Αν κάποιος κόψει από ένα γλύπτη τα χέρια, ή αν βγάλει τα μάτια κάποιου ζωγράφου τότε το ταλέντο τους κα­ταστρέφεται. Το ίδιο πράγμα είναι για έναν πολιτικό.

Ο Πολιτικός ζει για να εξουσιάζη τις μάζες, για να τις μαγεύη και να τις ενθουσιάζη. Από την στιγμή που καταδικάζεται στην εξορία οποιαδήποτε δράσι γίνεται αδύνατη και η ύπαρξίς του σβύνει. Για μένα αυτά τα 25 χρόνια εξορίας στάθηκαν 25 χρόνια πνευματικού θανάτου. Το υλιστικό ζήτημα δεν έχει καμιά σημασία στην ζωή. Ο Πολιτικός δεν ζει για να κερδοσκοπίση ούτε για να δια­τήρηση τον πλούτο του. Δεν ζει για να τρώη και να πίνη. Ζει για να δημιουργή, για να εκπληρώση μια αποστολή.Το υλιστικό ζήτημα δεν έχει απασ­χολήσει την ύπαρξί μου ούτε για μια στιγμή, ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Ό­ταν είμασταν στο Ρωσικό μέτωπο δεν εί­χαμε τίποτα να φάμε, τίποτα να πιούμε και παρ' όλα αυτά είμαστε απόλυτα ευτυχισμένοι. Προτιμώ να ζω με ξερό ψωμί και να κυβερνώ έναν λαό παρά να ζω μέσα σε παλάτια και να μην μπορώ να εκπληρώσω αυτήν την αποστολή που θεω­ρώ σκοπό της ζωής μου.Όταν μια μέρα αστειευόμενος είπα στον Χίτλερ ότι ή ιδιοφυία είναι κα­τά κανόνα ανώμαλη" μου απήντησε: "Αν ήμουν ένας συνηθισμένος άνθρωπος δεν θα καθόμουν εδώ αλλά θα έπινα μπύρα στο CAFFE του "Εμπορίου."

Αυτή η "Ρωμαϊκή " ρητορία φθάνει στο στόμα του παλαιού διαφώτιστου του PEYS REEL δί­χως την παραμικρή δυσκολία......

Όταν μιλά για τον Χίτλερ ο Ντεγκρέλλ αποκαλύπτεται . Γι' αυτόν είναι " η ιδιοφυία στην καθαρή της μορφή". Ας τον ακούσουμε:

" Σήμερα είναι σχεδόν αδύνατο να μιλήση κανείς για τον Χίτλερ. Εδώ και 25 χρόνια ο άνθρωπος αυτός που άλλαξε το πρόσωπο του αιώνος παρουσιάζεται στα . μάτια του πλήθους σαν ένας βλεδυρός βάρβαρος, σαν ένας βλεδυρός ηλίθιος.. ... ναι σαν ηλίθιος κατά βάθος. Δεν εί­ναι μόνον αυτός που έχυνε ποταμούς αί­ματος αλλά ήταν και ηλίθιος οπό πάνω .. Έστω... Τότε πώς μπορεί να εξηγηθή το γενονός πως ένας άνδρας ο ο­ποίος στερείται εξαιρετικής προσωπικότητος στάθηκε Ικανός να οδηγήση 100.000.000 ανθρώπων;Ο άνδρας αυτός ξεκίνησε την πορεία του με τον πιο απλό τρόπο.Ορφανός σε τρυφερή ηλικία, ο πα­τέρας του πέθανε όταν ήταν 12 ή13 χρό­νων και η μητέρα του όταν ήταν 15 ή 16 έκανε τον πόλεμο σαν απλός στρατιώτης σαν ηρωικός στρατιώτης, τραυματίστηκε βαρύτατα και έφτασε στα πρόθυρα της τυφλώσεως. Αυτός ο άνθρωπος τόσο ταπεινής καταγωγής θα μπορούσε ποτέ να ανυψώση τον ισχυρότερο λαό της Ευρώπης, θα μπορού­σε να γκρεμίση την Ευρώπη ολόκληρη, θα μπορούσε να ανατρέψη τον ρουν της ζωής της ανθρωπότητος αν δεν ήταν ένας άν­δρας εξαιρετικών δυνατοτήτων; Ακούστε' Στο σημείο αυτό χρειάζεται λίγο φιλότιμο.

Η φωνή του γίνεται δυνατή και γεμίζει από θυμό."

Προφανώς ο Χίτλερ κατόρθωσε να κά­νη μεγαλύτερες πράξεις από οποιονδή­ποτε άλλον άνθρωπο μέσα στην Ιστορία του Κόσμου. Και αυτό το έκανε γιατί εί­χε οδηγηθεί από ένα απόλυτα εξαιρετι­κό πεπρωμένο. Ε λοιπόν εγώ τον γνώρισα."

Ο Ντεγκρέλλ μαντεύει τήν τύχη πού έ­χουν τά λόνια του. Τότε ο άνθρωπος αυτός στον οποίο κάποια μέρα ο Χίτλερ είπε ότι θα ήθελε πολύ να έχη ένα παιδί σαν αυτόν, ξε­σπάθωσε.

Και έπειτα για να σας πω την αλήθεια δεν με νοιάζει." Μπορούν νά σκέπτονται δτι θέλουν. Έγώ τόν γνώρισα" ξέρω τί ή­ταν. Ό Χίτλερ ήταν ή ιδιοφυία στήν κα­θαρή της μορφή καί αυτό ακριβώς αρνού­νται να κατανοήσουν πολλά πνεύματα. Σέ αντιδιαστολή με άνδρες όπως ο Ναπολέων δέν επέτρεψε ποτέ την ώραιοποίησι της μορφής του.

Ήταν όπως ήταν. Ο Χίτλερ ωδήγησε την πολιτική του μάχη με τρόπο ειλικρινή βοηθούμενος από τους ανθρώπους του λαού.

Συνεντεύξεις και άρθρα του ίδιου

O Ντεγκρέλλ απαντά στα δέκα ερωτήματα της εφημερίδας LA STAMPA


πηγή