Αν ο πόλεμος ήταν συμβατικός, δηλαδή μεταξύ αντίπαλων χωρών, διαφορετικής κουλτούρας ανθρώπων, σύγκρουση φυλετικών ομάδων, πόλεμος εξουσιών, πόλεμος που θα οφείλονταν ακόμα και σε θρησκευτικούς διαχωρισμούς, θα γνωρίζαμε όχι μόνον τους εχθρούς, αλλά και τους «φίλους» μας. Αν ο πόλεμος είχε συγκεκριμένη διάρκεια, θα τον ξεχωρίζαμε εύκολα από την περίοδο της ειρήνης. Στον αορίστου χρόνου διάρκειας, καιρό της παγκοσμιοποίησης, τίποτα από τα προηγούμενα δεν είναι διακριτό ως ολότητα. Όλα τους υπάρχουν ενοποιημένα στην απέραντη ζώνη επιρροής των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων των παγκοσμιοποιητών. Πόλεμος και ειρήνη ενοποιήθηκαν εννοιολογικά και πρακτικά στον διαρκή ακήρυχτο πόλεμο που προφασίζεται πότε-πότε την ειρήνη, προκειμένου να εφεύρει μια νέα πρόφαση διακοπής της ειρήνης και νέας παράτασης του ούτως ή αλλιώς διαρκούς πολέμου στις κοινωνίες.
Οι στιγμές που ορίζουν θεαματικά τα πράγματα είναι αυτές που κάνουν την ειδοποιό διαφορά στην γεμάτη ρουτίνα καθημερινή ζωή των υποταγμένων λαών. Οι λαοί γίνονται μάρτυρες συνεχών αναδιαρθρώσεων της εξουσίας, της πολιτικής, της καθημερινότητας, της ροής των γεγονότων, των δεδομένων και των πληροφοριών στις οποίες καλούνται βιαίως να υποταχθούν, να ενσωματωθούν και να υπακούσουν στις προσταγές του κεφαλαίου της άρχουσας τάξης κάθε χώρας.
Η εξέγερση γίνεται μια χωροχρονική στιγμή που σπάει τον αφηρημένο κανόνα και μια θαυμάσια αφορμή για την επαναστατική αλλαγή των συντεταγμένων του πολεμικού παιχνιδιού. Τότε μόνον οι λαοί χαράζουν το δικό τους αζιμούθιο, δρουν για τα δικά τους συμφέροντα και ταυτόχρονα επιλέγουν την αλλαγή ροής της ιστορίας στην παγκόσμια σκακιέρα.
Οι λαοί που δεν εξεγείρονται, καταδικάζονται στην αφομοίωση και την ενσωμάτωση στις ζώνες επιρροής του παγκοσμιοποιημένου και υπερεθνικού κεφαλαίου. Ο πολιτικός θάνατος είναι κοινωνικός θάνατος από επιλογή. Η γραμμή ενσωμάτωσης απορρέει από τα σχέδια της εγχώριας εξουσίας σε κάθε χώρα που υπάγεται στους απαράβατους κανόνες των ρυθμιστών της παγκόσμιας οικονομίας. Το πλαίσιο της κοινωνικής ενσωμάτωσης στα σχέδια που εκπονούνται από τους εξουσιαστές συναρτάται των αντοχών των κοινωνιών και της ιδιοσυγκρασίας των λαών που ζουν σ’ αυτές. Οι κοινωνίες που επιμένουν στον βαθύ ύπνο τους, μοιραία καταδικάζονται σε αυτοαφανισμό. Μόνον οι κοινωνίες που αντιστέκονται στο εσωτερικό τους και χαράζουν την δική τους γραμμή ανατροπής μπορούν να ελπίζουν. Όσοι διανύουν το στάδιο του προβοκατόρικου ήσυχου ύπνου, μπορούν να συνεχίζουν να καθεύδουν. Να είναι σίγουροι πως δεν θα τους αποσπάσουμε από ό,τι κάνουν… ή μάλλον δεν κάνουν!
Η πολιτική ενσωμάτωση επιτυγχάνεται μέσα από την υποβολιμαία αποβολή του επαναστατικού οράματος και την ενδοτική γραμμή που καθιστά την μαχητική νεολαία και τα ριζοσπαστικά κομμάτια του λαού πειθήνια όργανα στην υπηρεσία της πρώην αστικής τάξης και νυν εγχώριας κεφαλαιούχου και δημαγωγικής δικτατορίας. Η πολιτική ενσωμάτωση διογκώνεται στον ίδιο βαθμό που συμπυκνώνεται η οργή των μαζών σε εκφράσεις πολιτικού τυχοδιωκτισμού, μοναδικός σκοπός της οποίας είναι η εξόντωση των ριζοσπαστικών στοιχείων ενός κινήματος.
Η παραδοσιακά επαναστατική εργατική τάξη, όντας απαρέγκλιτα παρελθόν ως επαναστατικό υποκείμενο για το μεταμοντέρνο προλεταριάτο, αποτελεί αυτή καθαυτή τον τόπο μιας βαριάς ήττας στην πολιτική σκηνή κάθε χώρας και ειδικά σε ό,τι αφορά την ημετέρα περίπτωση. Οπουδήποτε η εργατική τάξη ηττήθηκε, ως αναδυόμενος παντοκράτωρ βασίλευσε ο νόμος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Το καθεστώς επεβλήθη ως τέτοιο στα μάτια των ηττημένων, ύστερα από μια τέτοια βαριά ήττα. Το απογοητευτικό σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι το καθεστώς επέτυχε να παίζει σε άδειο κυριολεκτικά γήπεδο. Αυτό ήταν και το επιδιωκόμενο. Και το πέτυχαν.
Οι εξουσιαστές ψάχνουν τους εξεγερμένους με το καλαμάκι. Νιώθοντας απέραντη πλήξη, αναζητούν μανιωδώς τους πρόθυμους υπηκόους που θα τους ανατρέψουν με την προοπτική ότι η ιστορία θα αποκτήσει και πάλι ενδιαφέρον. Το λαβωμένο επαναστατικό κίνημα σε κάθε χώρα ζητεί ευγενικά πλέον εθελοντές αντί να είναι σε θέση να κινητοποιεί στρατευμένους αγωνιστές. Η άρχουσα τάξη επέβαλε το βασίλειο της εξουσίας της πάνω στα θεμέλια της απάθειας και της αλλοτρίωσης. Το θέαμα έκανε καλή δουλειά πάνω στην αυτοεξόντωση των υποκειμένων. Πάνω στο πολιτικό πτώμα της εργατικής τάξης, εγκαινιάστηκε η τάξη των χαρούμενων άυλων σκλάβων του τριτογενούς τομέα. Σημεία των καιρών. Βεβαίως, βεβαίως…
Οι δυτικές κοινωνίες των Η.Π.Α. και οι πολύχρωμοι πολίτες τους ζουν σε καθεστώτα διαρκούς απειλής, σε ωμά και απάνθρωπα νεοφιλελεύθερα καθεστώτα, σε κακώς εννοούμενα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τα οποία τοποθετούν τον πήχη της εξουσίας τους ως πάγια συνάρτηση της διατήρησης μιας κατάστασης εκτάκτου ανάγκης μέσα στην κοινωνία. Όσο διατηρείται ο φόβος στη συνείδηση των πολιτών και όσο αυτό το κενό υπαρξιακής αβεβαιότητας φωλιάζει στις ψυχές των υπηκόων, άλλο τόσο ενισχύεται ένα τέτοιο καθεστώς. Σε αυτή την καπιταλιστική κοινοπολιτεία σκλάβων δεν θα μπορούσε παρά να ανήκει και το ντόπιο προτεκτοράτο. Η σύγχρονη Ελλάς είναι η χώρα του εκμαυλισμού των συνειδήσεων. Η χώρα στην οποία αναμοχλεύτηκε αριστουργηματικά ο κοινωνικός βούρκος, αναγόρευσε τα μεγαλύτερα κατακάθια της σε ηγέτες της κοινωνίας. Ο κοινωνικός βούρκος σκέπασε με τα υπολείμματά του, ακόμα και την τελευταία αχτίδα φωτός.
Σήμερα, η Ελλάς είναι μια χώρα απόλυτα παραδομένη στο παγκόσμιο κεφάλαιο και τις ληστρικές διαθέσεις των ντόπιων και ξένων επενδυτών, καθότι είναι μια χώρα που της κάνουν χρόνια μετάγγιση μολυσμένου αίματος για να παρατείνουν με κάθε μέσο το προδιαγεγραμμένο τέλος της, ώστε να πουλήσουν και τα εναπομείναντα ζωτικά της όργανα σε τιμή ευκαιρίας. Κι όλο αυτό από αρρωστημένο σαδισμό και διάθεση εξευτελισμού του ίδιου του ανθρώπου και του Γένους των Ελλήνων εν τέλει. Πρόκειται για μια χώρα, η οποία έχει για πολίτες της κάποιους που τους ονόμασαν εν μια νυκτί «ιθαγενείς», δίνοντάς τους άνευ όρων την επίπλαστη ταυτότητα, τουτέστιν την ελληνική υπηκοότητα, αγνοώντας το Δίκαιο του αίματος που έκανε αυτή την πατρίδα να ξεχωρίζει στους αιώνες από τις κοινωνίες των μπάσταρδων που θεωρούν εαυτούς ανήκοντες σε διάφορες ανύπαρκτες «εθνότητες». Για τον απλό λόγο ότι Έθνος καθαρό νοείται μόνον το ελληνικό!
Η Ελλάς, μια χώρα παραδοσιακά ανήκουσα στην σφαίρα υψηλής επιρροής της Δύσης, ώστε να είναι ταυτόχρονα συμφιλιωμένη με την γκιλοτίνα που την απειλεί σε κάθε απόπειρα αποτίναξης του ζυγού της, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα άταφο πτώμα που βρίσκεται σε προχωρημένη πολιτική και κοινωνική σήψη. Τα πτώματα μυρίζουν χαρακτηριστικά όσο περνά ο καιρός από την ημερομηνία θανάτου και ειδικότερα όσα βρίσκονται σε προχωρημένη σήψη απωθούν ενστικτωδώς όποιον προσπαθεί να τα πλησιάσει, ασχέτως των προθέσεών του. Εκτός βέβαια κι αν είναι ειδικός επί αυτών. Στην περίπτωση τη δική μας, τα εγχώρια αρπακτικά με την αρωγή των ξένων επενδυτών, επιχειρούν να μοιραστούν τις σαπισμένες σάρκες ενός τέτοιου πτώματος, ικανοποιώντας τις αδηφάγες ορέξεις τους. Το πετυχαίνουν σε μεγάλο βαθμό, μόνον επειδή δεν συναντούν την παραμικρή αντίσταση από μέρους της αποχαυνωμένης κοινωνίας. Το πετυχαίνουν διότι το επαναστατικό κίνημα επί του συνόλου ενσωματώθηκε στον αστισμό, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της μεσοαστικής τάξης των νοικοκυραίων.
Οπουδήποτε, το ριζοσπαστικό κομμάτι της νεολαίας και τα δυναμικότερα κομμάτια της κοινωνίας ενσωματώθηκαν στη μάζα, οι συνέπειες για την επαναστατική διαδικασία ήταν ολέθριες. Το επαναστατικό κίνημα υπόγραψε μόνο του την θανατική του καταδίκη. Το κίνημα ακρωτηριάστηκε από μόνο του και οδηγήθηκε στην φριχτή καρατόμησή του.
Όπου και όποτε το κίνημα ενσωματώθηκε στον όγκο των απλών ψηφοφόρων ή των υποστηρικτών μιας μεταρρυθμιστικής ουτοπίας, εξίσου η ριζοσπαστική θεωρία και η πρακτική δραστηριότητα γνώρισαν μόνο ήττες. Όπου το κίνημα αφέθηκε έρμαιο εξωνημένων ηγετών και στρεβλών και ακατάληπτων θεωριών, το ριζοσπαστικό κίνημα γνώρισε την μεγαλύτερη απόσχισή του από την μάζα και τον όχλο.
Για μας τους Ανένταχτους Μαιάνδριους Εθνικιστές, δεν υπάρχει καμία άλλη θεωρία και πρακτική που να αποδεχόμαστε από εκείνη που προτάσσει τον ριζοσπαστικό εθνικισμό και την πρόκληση επαναστατικών κλυδωνισμών στην καρδιά του κτήνους. Η δική μας πορεία ήταν, είναι και θα παραμείνει αυτόνομη, ριζοσπαστική, ακραία εθνικιστική και ιδανικά σοσιαλιστική, απέχοντας έτη φωτός από το να λειτουργήσει μικροπολιτικά για την ικανοποίηση ιδιοτελών μικροσυμφερόντων ημιμαθών και ανίκανων στην διαχείριση των όποιων πόστων μικρής ή μεγάλης εξουσίας.
Δεν μας ενδιέφερε ποτέ και δεν θα μας ενδιαφέρει και στο μέλλον αν κάποιοι βλέπουν τον κόσμο ποσοτικά και αν θυσιάζουν ιερές αρχές και αξίες για ψηφοθηρικούς ή άλλους ομοούσιους λόγους.
Για μας τους Ανένταχτους Μαιάνδριους Εθνικιστές η μαχητικότητα είναι το μοναδικό στοιχείο υγείας στον σύγχρονο κόσμο και το μοναδικό όπλο των Ελλήνων Εθνικιστών και Εθνικοσοσιαλιστών. Μια πιθανή ένταξή μας σε λέσχες αργόσχολων καιροσκόπων, γραφικών και πολιτικών απατεώνων θα ισοδυναμούσε με την πολιτική μας αυτοκτονία. Τέτοιο χατίρι δεν θα κάνουμε σε κανένα πολιτικό πτώμα ή ανδρείκελο εξουσίας.
Είμαστε μια πολιτική οργάνωση με σαφείς στόχους και επιδιώξεις για το μέλλον του ριζοσπαστικού εθνικισμού και εθνικοσοσιαλισμού, συμβολικές απεικονίσεις των οποίων στόχων μας φανερώνουμε μέσα από κάθε δραστηριότητα μας.
Οι Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές δημιουργηθήκαμε μέσα στη φωτιά του ριζοσπαστικού αγώνα και μέσα από τη φωτιά του αγώνα. Δημιουργηθήκαμε μέσα από το ρυάκι του αίματος που χύσαμε στους αγώνες μας. Στους δικούς μας αγώνες και μόνον και όχι στους κάλπικους ωφελιμιστικούς αγώνες μέσα από τους οποίους αναδεικνύονται οι καρεκλοκένταυροι και οι κοντόφθαλμοι ηγετίσκοι. Στους δικούς μας άδολους αγώνες ζυμώνονται οι αμόλυντοι εθνικοί αγωνιστές με μοναδικό σκοπό τους να δώσουν το αίμα τους για να παραμείνει η ράτσα μας το ίδιο ανόθευτη στο διηνεκές του χρόνου.
Στους αγώνες αυτούς δεν βρήκαμε τόσο πολλούς θερμούς υποστηρικτές, όσο χυδαίους επικριτές και δειλούς υβριστές. Στους αγώνες αυτούς βρεθήκαμε πολλάκις τραγικά μόνοι εναντίον πολυάριθμων αντιπάλων, σε διάφορες άνισες μάχες που δώσαμε και που ποτέ δεν σκεφτήκαμε να «διαφημίσουμε» στο ελάχιστο για να τύχουμε της αναγνώρισης του φιλοθεάμονος «εθνικιστικού» κοινού. Ουδέποτε υποχωρήσαμε στο ελάχιστο και ποτέ δεν θα υποχωρήσουμε. Είμαστε ταγμένοι στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της πατρίδας μας και θα συνεχίσουμε να είμαστε σε πείσμα των δειλών, των φιλόδοξων, των τιποτένιων ρουφιάνων και πάνω απ’ όλα των ανίκανων προσκυνημένων που παρασιτούν σε κάθε πτυχή του κοινωνικού και πολιτικού βίου μας.
Υπάρχουμε χάρις στην Μεγάλη Ιδέα, δρούμε για την Μεγάλη Ιδέα, αγωνιζόμαστε για την Μεγάλη Ιδέα, δίνουμε σάρκα και πνοή στην Μεγάλη Ιδέα, υπηρετούμε την Μεγάλη Ιδέα, θυσιαζόμαστε για την Μεγάλη Ιδέα! Κι όλα αυτά διότι…
Ζούμε από την Μεγάλη Ιδέα, μέσα από την Μεγάλη Ιδέα, για την Μεγάλη Ιδέα και η Μεγάλη Ιδέα ζει μέσα από μας. Ζούμε για την Μεγάλη Ιδέα, διότι εμείς είμαστε η Μεγάλη Ιδέα!
Φτύνουμε την ενσωμάτωση του κινήματος στην λογική και την συμπεριφορά της αγελαίας μάζας. Δρούμε αυτόνομα, ριζοσπαστικά, χτυπάμε την κρατική σαπίλα και δημιουργούμε το νέο αντάρτικο.
Μπροστά στο αιωρούμενο δίλλημα των φοβισμένων μαζών «γραμμή ανατροπής ή γραμμή ενσωμάτωσης», θα διαλέγουμε πάντοτε την γραμμή ανατροπής…
Εξάλλου, «για να δει κανείς τα πράγματα στην ολότητά τους απαιτούνται δυο μάτια: ένα αγάπης και ένα μίσους!»
ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΕΧΕΣΑΙ ΚΑΡΤΕΡΙΚΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου