Άουσβιτς: Δεδομένα και Μύθοι

Άουσβιτς: Δεδομένα και Μύθοι 

του Ρομπέρ Φωρισσόν, μετάφραση Π.Λ.

 

Στις αρχές του 1940, το Άουσβιτς δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια πόλη 13.000 κατοίκων στην γερμανική Άνω Σιλεσία. Κατόπιν, τον Μάιο του 1940, στα περίχωρα του Άουσβιτς, ξεκίνησε η κατασκευή ενός «στρατοπέδου σταθμού μεταφοράς» για 10 χιλιάδες Πολωνούς κρατουμένους, στον χώρο ενός πρώην στρατοπέδου πυροβολικού του Πολωνικού Στρατού. 

Στα χρόνια που ακολούθησαν, και με την αρνητική τροπή που πήρε ο πόλεμος, το Άουσβιτς μετατράπηκε σε κέντρο ενός συγκροτήματος με σχεδόν 40 κύρια και δευτερεύοντα στρατόπεδα, καθώς επίσης και «πρωτεύουσα» ενός μεγάλου αγροτικού και βιομηχανικού συγκροτήματος (που περιελάμβανε ορυχεία, πετροχημικά εργαστήρια και εργοστάσια πυρομαχικών), όπου αναρίθμητοι κρατούμενοι, κυρίως Πολωνοί και Εβραίοι, εργάζονταν δίπλα σε πολίτες-εργάτες. Την ίδια χρονική περίοδο, ή διαδοχικώς, το Άουσβιτς μετατράπηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, σε σημαντικό διακομιστικό κέντρο, σε στρατόπεδο-νοσοκομείο, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και σε στρατόπεδο επιστρατευμένων αλλά και εθελοντών εργατών. Ποτέ δεν ήταν όμως «στρατόπεδο εξόντωσης» (ένας όρος που εφευρέθηκε από τους Συμμάχους). 

Παρ’ όλ’ αυτά, ο τύφος, που ήταν ενδημικός ανάμεσα στον πληθυσμό των Πολωνών Εβραίων και των Ρώσων αιχμαλώτων πολέμου, μαζί με τον τυφοειδή πυρετό και άλλες επιδημίες, προκαλούσαν τον πανικό στον πληθυσμό του στρατοπέδου συγκέντρωσης, τόσο στο κανονικό στρατόπεδο όσο και στην πόλη του Άουσβιτς, ακόμα και στους Γερμανούς γιατρούς και στον άμαχο πληθυσμό. Και αυτό, παρά τα δραστικά μέτρα υγιεινής και την πληθώρα νοσοκομείων και ιατρικών εγκαταστάσεων, εξοπλισμένα εκείνη την περίοδο με τα τελευταία επιτεύγματα της γερμανικής ιατρικής επιστήμης. Έτσι τελικά, καθ’ όλη την διάρκεια της ύπαρξης του στρατοπέδου - και αυτό είναι από τις 20 Μαΐου του 1940 μέχρι τις 18 Ιανουαρίου του 1945 - οι επιδημίες, σε συνδυασμό με τις σίγουρα άθλιες συνθήκες εργασίας σε εκείνη την ελώδη περιοχή, και την πείνα, ζέστη και κρύο, οδήγησαν στον θάνατο περίπου 150 χιλιάδων κρατουμένων. (1) 

 

περισσότερα εδώ